ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ελπίζουν σε μεγάλη αποχή , στο χέρι των πολιτών είναι τους την στερήσουν

γράφει ο Σωτήρης Λούστας , Aristotle University of Thessaloniki

Το βασικό χαρακτηριστικό της προεκλογικής περιόδου είναι η παταγώδης αποτυχία του δικομματισμού να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του. Η επικοινωνιακού τύπου δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης  μεταναστών, η σύλληψη Τσοχατζόπουλου και ο νόμος της σιωπής που έχει επιβληθεί σχετικά με τα νέα μέτρα του Ιούνη, δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα στην εκλογική συμπεριφορά του κόσμου. Το αντίθετο μάλιστα! Οι πολίτες έχουν αποκτήσει σημαντική εμπειρία ώστε να μην πέφτουν στις προεκλογικές παγίδες. Τα πολιτικά αντισώματα που έχει δημιουργήσει ο ελληνικός λαός του επιτρέπουν να κρίνει καθαρότερα ποιοι πολιτικοί σχηματισμοί εκφράζουν τα συμφέροντα του. Ακόμα και οι αναποφάσιστοι, ενώ παλαιότερα κινούνταν από το ΠΑΣΟΚ στην ΝΔ και τούμπαλιν, σήμερα βλέπουμε να τους γυρίζουν την πλάτη. Ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος βρίσκεται ανάμεσα σε ένα νέο δίπολο : “αντιμνημονιακά κόμματα ή αποχή”, με τον δικομματισμό να ελπίζει στην δεύτερη επιλογή.

Τόσο το ΠΑΣΟΚ,όσο και η ΝΔ επιδιώκουν η αγανάκτηση και η αντίδραση να εκφραστούν 1) μέσω της αποχής και 2) μέσα από την υπερψήφιση κομμάτων που δεν θα μπούνε στην Βουλή. Αυτή την στιγμή τα 2 μεγάλα κόμματα στις δημοσκοπήσεις συγκεντρώνουν μαζί περίπου 155-160 έδρες, βρίσκονται δηλαδή σε οριακό σημείο. Αν οι αναποφάσιστοι, όσοι δηλώνουν ότι δεν θα ψηφίσουν, όσοι δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν λευκό-άκυρο και όσοι δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, στραφούν προς κόμματα που εξασφαλίζουν άνετη είσοδο στην Βουλή, όπως το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, τότε η αυτοδυναμία των κομμάτων του μνημονίου είναι αδύνατη. Δεν είναι άλλωστε τυχαίες οι παρεμβάσεις από στελέχη του ΔΝΤ και της ΕΕ που υπαγορεύουν την υπερψήφιση του δικομματισμού. Η ψήφος του ελληνικού λαού ενάντια στο μνημόνιο και η αδυναμία σχηματισμού μνημονιακής κυβέρνησης είναι βέβαιο ότι θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου στην Ευρωζώνη. Όπως η εξέγερση στην Τυνησία έφερε ένα κύμα δημοκρατικών κινημάτων στον αραβικό κόσμο, έτσι και η αντιμνημονιακή εντολή του ελληνικού λαού είναι εξαιρετικά πιθανόν να αλλάξει τα δεδομένα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ας φανταστούμε τι θα γινόταν στην Ελλάδα εάν βλέπαμε να καταρρέει το μνημόνιο της Πορτογαλίας-σίγουρα θα απαιτούσαμε να απαλλαχθούμε από το δικό μας με πολύ μεγαλύτερο πάθος και αποφασιστικότητα!

Οι Έλληνες 72 χρόνια μετά το έπος του 1940 και τον κομβικό ρόλο που έπαιξαν στην νίκη της δημοκρατίας επί του φασισμού και του ναζισμού, βρίσκονται ξανά σε μια ιστορική καμπή, με μια ιστορική ευθύνη. Στις 6 Μαΐου έχουμε την ευκαιρία να τρομοκρατήσουμε την Μέρκελ και τους υπαλληλίσκους των Βρυξελλών. Όπως πολύ ορθά δήλωσε ο Μίκης Θεοδωράκης:”Ο Έλληνας πρέπει να αισθανθεί ότι δε μπορεί να υποχωρήσει πια. Πίσω, πίσω, πίσω και όταν ακουμπήσει τον τοίχο τότε ο Έλληνας γίνεται ή προδότης ή ήρωας. Προσέξτε, αυτή η ώρα φτάνει για εσάς του νεώτερους. ΔΙΑΛΕΞΤΕ.

Να ψηφίσουμε το “λιγότερο κακό” αντιμνημονιακό κόμμα .

Να τιμωρήσουμε το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ.